Even geduld...

Vreselijk afzien en ondertussen ontzettend gelukkig zijn, ik wist niet dat het mogelijk was. Tirol heeft me wakker geschud met een geheel nieuwe wintersport ervaring: sneeuwwandelen!

Sneeuw, kou, zon en heel veel zuurstof, daar word ik gelukkig van. Maar van skiën minder. Ik heb het jaren gedaan en ik ben mijn moeder nog steeds dankbaar dat ze me als kind meenam naar Winterberg. Maar inmiddels liggen de latten op de bodem van het bed. Niet dat ik er een hekel aan heb, maar een skivakantie is gewoon te veel van het goede voor mij. Een dag of twee prima, maar niet langer. En helaas is dat doorgaans níet het idee achter een wintersportvakantie waarvoor je vaak toch een behoorlijk eind moet reizen.

Wandelen in Oostenrijk

Tijdens een van mijn laatste skivakanties leerde ik noodgedwongen het wandelen in de bergen kennen. Omdat ik een longziekte had en onvoldoende zuurstof en energie voor de dagelijkse afdaling. Mijn vriendengroep nam de bus naar de piste en ik? Ik ging wandelen. Uren achter elkaar. Door dorpjes en langs besneeuwde bergdalen. Ik vond het heerlijk, een openbaring. Zo ontdekte ik de vrijheid en ontspanning van wandelen in Oostenrijk.

Daarna ben ik nog één keer op skivakantie geweest, einde verhaal. Ook omdat mijn man niets met wintersport heeft en mijn enthousiasme er niet groter op werd. En toch luisterde ik ademloos naar alle sneeuw- en wintersportverhalen van vrienden en kennissen. Was er dan niks meer te doen in de sneeuw?

Winterwandelen in de stilte van Tirol

Deze winter kwam het antwoord: hiken in de sneeuw! Nooit geweten dat ik daar mijn heil zou vinden, in de stilte van Tirol, wandelend door de maagdelijk witte sneeuw van de adembenemende bergen. ’s Ochtends vroeg, overdag of bij maanlicht, alle varianten probeerde ik uit en het gaf me keer op keer een flinke kick. Okay, ook ontzettend koud, min tien is niet grappig voor een koukleum zoals ik, maar iedere hike toch weer de moeite waard.

Het meest memorabel was de sneeuwwandeling in het beschermde natuurgebied Wildmoos langs de Möserer See. Een uitgestrekt meer bedekt door een dikke laag sneeuw, omgeven door talloze, metershoge dennenbomen en verstopt in het stille woud van Seefeld. Temidden van een groep hikers keek ik verwonderd om me heen. Zoveel stilte, zo diep verborgen in het hart van de Tiroolse Alpen. Ik was zo onder de indruk van al dat natuurgeweld dat ik na de groepswandeling op eigen houtje een extra ronde maakte. Ik stopte in het midden van het wandelpad en sloot mijn ogen. Zoveel mogelijk zuurstof zoog ik in mijn longen om mijn hele lichaam te verwennen met het geweld van al dat moois. Ik was eenvoudig gelukkig. Voor mij het zoveelste bewijs dat geluk alles behalve complex is.

Zonsopgang op een besneeuwde bergtop

En er was nog meer dat indruk maakte. Wel eens om half zes ’s ochtends vertrokken voor een wandeltocht in de bergen? Ik niet. Wel voor een stiltewandeling in Friesland, in niets te vergelijken dus. Behalve dat ik bij zo’n vroeger wekker altijd even vraagtekens zet bij mijn avontuurlijke aard. Je moet er wat voor over hebben…

Onder begeleiding van de maan en sterren, met een prominente rol voor de grote beer, ging ik met een groep op pad in het donker van de nacht. Gezien de stijging aan het begin van de wandeling was het gelijk aanpoten, maar daar houd ik wel van. Als ik dan toch vroeg ben opgestaan, laten we dan ook bikkelen. En dat deden we. Zo’n twee uur liepen we stevig door tussen de steile bergwanden en besneeuwde paden. We zouden beloond worden met een bezoekje aan een tweehonderd jaar oude kapel van de heilige Sint Antonius. Ik had mijn zegje al klaar: “Heilige Antonius mijn beste vrind, ik hoop dat jij mijn kacheltje weer vindt.” Want wat had ik het koud. Vingertoppen en tenen, ijzig koud. Ik had geluk, hij had me gehoord. In zijn kapel vond ik de warmte terug vanwege de beschutting tegen de kou en de zonsopgang die de eerste bergtoppen oranjeroze kleurden.

Ik kan je vertellen dat het Oostenrijks ontbijt na deze inspannende en verrassende snowhike in het Kufsteinerland ontzettend welkom was. En lekker. Zuurdesembrood, kaiserbrötchen en planken vol met kaas, worst, fruit en smeersels. Een perfecte beloning voor zo’n magische tocht.

Mijn winteravontuur heeft me waardevolle inzichten gegeven. Dat je dus ook kunt wintersporten zonder ski’s. En dat ik veel minder wist over de Alpen dan ik ooit dacht: de hoeveelheid fenomenale wandelpaden, indrukwekkende vergezichten en sfeervolle berghutten is verrassend groot. Je vindt er stilte, rust en talloze plekken om je op te laden met de natuur als medicijn. En de restaurants zijn te gek, zoals Kacherle Moos in Seefeld. Stijl en persoonlijkheid met respect voor de traditionele houtsnede en constructies.

Sneeuwwandelen met kinderen

Is zo’n trip ook geschikt voor kinderen en families? Het merendeel van de hikers is volwassen, maar dat zegt niks over de kindvriendelijkheid van het gebied. Zo zijn er wandelingen die minder intensief zijn en spannende fakkeltochten langs de Thiersee. Bovendien kun je de kinderen prima meenemen op de slee, in een koets of toch een keertje skiën op een van de toegankelijke pistes die Tirol kent. En duur hoeft het niet te zijn. De lokale VVV’s bieden kant-en-klare pakketten voor toeristen die in een hotel verblijven. Je betaalt niks extra’s en je hebt de meest professionele en veilige begeleiding tijdens tochten door de sneeuw of bezoekjes aan boerderijen met dieren. Zelfs knuffelen met alpaca’s behoort tot de fun packages.

Verder zijn de accommodaties gevarieerd en ingesteld op families. Zo heb ik een voortreffelijke tijd gehad in de familie suite van het Inntaler Hof in Seefeld. Zo riant en sfeervol. En het uitzicht! Ieder nachtelijk uur keek ik even uit het raam hoe de bergen erbij stonden. Een levend schilderij, dag en nacht. Zelfs vanuit het ligbad. Niet alleen de bergen, ook Tiroolse steden zoals Kufstein bieden hotelcomfort. Ik sliep in het Arte Hotel met moderne, schone kamers en een ontbijtbuffet waar ik als zoetliefhebber ontzettend blij van werd. Net als van de apfelstrüdel die op geen enkele menukaart ontbrak. Waar mogelijk testte ik deze lokale lekkernij, een verslaving die ik met mijn moeder deel. Daarom een eervolle vermelding voor de ‘deconstructed strüdel’ van restaurant Alpenrose in Kufstein. Alleen daarom al een bezoekje aan deze Inn-stad waard. En vergeet niet de lokale Kaiserschmarren met moes te proeven. Zacht deeg, suiker en zoete moes. Fingerfood voor sweethearts.

Tirol? Je bent er zo!

Vervoer vanuit Nederland is geen enkel probleem. Met de auto of vliegen op Innsbruck en transfer met een taxi. Alles is makkelijk te regelen en lukt het niet, dan helpt het team van Tirol toerisme je graag verder. Ze zijn trots op hun regio en doen er alles aan om gezinnen en kinderen welkom te laten voelen. Dus geen enkele reden om thuis te blijven als je geen zin hebt om te skiën. Laat je verrassen door Tirol en trek de bergschoenen aan.

Nog een paar Tirol feitjes?

  • Toeristen verblijven gemiddeld 4,5 dagen in Tirol
  • In Tirol zijn 573 bergen te vinden boven de drieduizend meter hoog.
  • Traditionele maaltijden hebben een kwaliteitskeurmerk ‘Tiroler Wirtshaus’, te proeven in 120 café-restaurants
  • 16 regio’s zijn gespecialiseerd in wintersport voor het hele gezin
  • Meer dan vierduizend kilometer langlaufloipes vind je in Tirol

 

Lees meer over de mogelijkheden in Tirol

 





Ontdek ook deze plekjes: