Even geduld...

Ik ga op pad in Antwerpen. Met de trein kom ik aan op het indrukwekkende centraal station. Onder mijn arm de time to momo gids Dichtbij met daarin een wandeling door een, voor mij nog, onbekend deel van Antwerpen.

Nog net op tijd gris ik een paraplu mee om mij te wapenen tegen de regen die met bakken uit de hemel komt. Mijn wandeling begint in de, met dit weer, grijs ogende Joodse Diamantwijk. Aan het einde van de middag besluit ik in het multiculturele Borgerhout te gaan schuilen, uiteraard onder het genot van een ‘pinteke’ bij Café Mombassa. Op de tweede dag, in het meest chique stuk van de stad en tevens het laatste deel van mijn wandeling breekt de zon door… en dat terwijl de lucht in de zogenaamde ‘belle-epoquewijk’ Zurenborg altijd al iets blauwer en het gras wat groener lijkt dan bij de buren.

Een atypische stadswandeling door Antwerpen

De route door de Diamantwijk, Borgerhout en Zurenborg blijkt afwisselend en atypisch. Een wandeling van uitersten waarbij ik lunch in een Joods restaurant en dineer temidden van Marokkanen. Vanuit één van de goedkoopste wijken wandel ik slechts gescheiden door een spoortunnel de duurste wijk van Antwerpen in. Uitersten om over na te denken.

De diamantwijk in Antwerpen

Door de regen besluit ik aan de overkant van het station te gaan schuilen bij ‘Chocolate Nation’. De nieuwste en meteen ook lekkerste attractie van Antwerpen. In het 4000m2 grote belevingsmuseum wandel ik al luisterend door het Belgische chocoladeverhaal. Ik leer dat Antwerpen de belangrijkste cacaohaven ter wereld is en proef de bittere en zure smaak van cacao uit het Amazonegebied. Niet mijn favoriet. Ik proef nog even verder in de ‘smaakhemel’ en kom erachter dat een combinatie van cacao, melk en karamel gevaarlijk lekker is.

Langs al het goud en de diamanten in de etalages van de Joodse diamantwijk spoed ik mij vervolgens naar het Joodse restaurant Hoffy’s waar mijnheer Hoffman mij verwelkomt. Een proeverij van koosjere gerechten wordt voor mij neergezet. Ik leer dat de vis in de Joodse keuken vinnen en schubben moet hebben, dat het vlees afkomstig moet zijn van ‘spleethoevigen’ en ‘herkauwers’ en dat wild, fazant of mosselen geen plaats op de kaart zullen krijgen. Het intrigeert me dat in de Joodse keuken melk en vlees strikt gescheiden moeten blijven. Voor een goede spijsvertering mogen pas 6 uur na het eten van vlees weer zuivelproducten gegeten worden.

Iets verderop in de diamantwijk zit de bekende Joodse bakker Kleinblatt. Lactosevrij paneermeel, lactosevrije pasta en de heerlijkste taartjes zonder en met melk worden hier in grote getale in de achtergelegen bakkerij bereid. In de etalage van Kleinblatt ligt op vrijdag het vlechtbrood, de challe, onderdeel van het ‘vieren’ van de sabbat.

De wijk Borgerhout

In de multiculturele volkswijk Borgerhout, grenzend aan de diamantwijk, maken de chassidische Joodse mannen, in zwarte jassen met statige hoeden en een krul aan de zijkant van hun hoofd, plaats voor ‘kleurrijke’ creatieve figuren. De lage huizenprijzen in de wijk trekken voornamelijk jonge mensen aan. Glimmende groente en fruit koop je hier bij de Turkse winkel van Perry. De lekkerste verse vis ligt voor een zacht prijsje aan de overkant bij de lokale visman in de vitrine. Overal word ik met open armen ontvangen en er wordt nog net geen buiging voor me gemaakt om me welkom te heten in Borgerhout. De wijk bruist, allerlei initiatieven openen en sluiten helaas soms ook weer hun deuren. Ik had mij verheugd op het plantenparadijs van Gitte in de wijk het Laar, helaas Gitte’s deur is inmiddels gesloten.

Ik besluit niet langer de regen te trotseren en ga schuilen bij café Mombassa. Het blijkt mijn beste keus van vandaag. Gelegen in de ‘schaduw’ van het prachtige oude gemeentehuis van Borgerhout ligt deze stamkroeg van Belgische wielerliefhebbers. De Borgerhoutse wielerheld Stannecke Ockers heeft er een ereplaats. Aan de ‘toog’ koop je hier naast bier een Mombassa koerstruike of een cadeauzakje vol gist en goesting. Toeval of niet, café Mombassa is de Orval ambassadeur van 2019. De enige in de stad Antwerpen. Zowel de jonge als de gerijpte Orval worden hier verkocht. Laat die laatste nou net mijn lievelingsbier zijn.

Zurenborg

‘s Avonds dineer ik bij El Warda. Een Marokkaans restaurant op de grens van de wijk Borgerhout en Zurenborg. Ik word niet meteen blij van het interieur van het restaurant. Wanneer mijn armen vervolgens ook nog bijna aan de tafel plakken denk ik erover me te verontschuldigen om vlakbij, op de altijd bruisende Dageraadsplaats te gaan eten. Op dat moment wordt de allerlekkerste lamstajine ooit spetterend en dampend voor mij neergezet. Logisch dat de tafel plakt. Wanneer de gastheer tenslotte van grote hoogte zoete muntthee in mijn glas schenkt met daarbij een bordje baklava, kan mijn avond niet meer stuk. Ik neem mij voor voorlopig niet meer te oordelen op het uiterlijk maar de goede referenties te geloven.

Op de fiets door de stad

De volgende dag schijnt de zon. Blij fiets ik langs de beschilderde gevel van het Biohoekske. Ik moet absoluut even binnen kijken. Een aantal wanden zijn al even vrolijk voorzien van een eekhoorn en andere gezellige taferelen. Ik fiets verder om mij onderweg te laten verrassen door knusse adresjes met als hoogtepunt en tevens eindpunt van de oorspronkelijke wandeling, het nagenoeg laatste pand van de Cogels Osylei; ‘Maurice Coffeebar’. Iedere donderdag komen de bejaarde vriendinnen van ‘bompa’ Maurice, opa van oprichtster Véronique, hier breien. De collectie van de omaatjes hangt achter in de winkel en is te koop. Binnen voel ik mij onmiddellijk thuis tussen het blauwwitte behang en de retro chique inrichting. Ik word getrakteerd op rozenblaadjes granola, bijkomend voordeel: volgens opa Maurice is het goed tegen dementie. Bij het glas een kaartje van opa. Eet smakelijk! Hoe attent.

Langzaam drink ik mijn vlierbessenlimonade terwijl ik nadenk over de afgelopen dagen. Joods, Marrokaans, arm rijk, jong oud, time to momo heeft met de wandeling door de drie wijken een voor mij verrassend andere kant van Antwerpen laten zien.

Over deze wandelroute in Antwerpen

Time to momo heeft standaard acht routes om de leukste plekken van Antwerpen te ontdekken. Je vindt ze in de Antwerpen reisgids of in de time to momo app.

Neem de trein: Antwerpen heeft één van de mooiste stations van Europa. Een extra reden om eens aan de trein te denken wanneer je richting Antwerpen gaat. In iets meer dan anderhalf uur ben je vanaf Utrecht op eindstation Antwerpen Centraal. Treinkaarten koop je bij NS International. Een ideale site om meteen je reis te plannen.

Blijven slapen in Antwerpen?

  • Logeren in een hotel? Hotel Pilar is hip, heeft mooie kamers, een restaurant en winkel onder een dak.
  • Met vrienden of familie naar Antwerpen? Ontdek Zalig in Antwerpen.





Ontdek ook deze plekjes: